ကိုယ့္ရင္ထဲမွာမွ သူက လာလင္းတယ္။
သူ႕လက္ေမာင္း ၀င္း၀ါ၀ါ ေလးကို ေကြးညွစ္ျပျပီး
သူဟာ အစြမ္းအစ ႐ိွသူပါတဲ့
သူ႕ဖိတ္စင္ က်ခဲ့တဲ့ အလင္းသဲ့သဲ့နဲ႕ပဲ
ကိုယ္ကလည္း ေရာင့္ရဲ ႏိုင္သူ
အခုလို သတင္းနည္းပညာေခတ္ၾကီးထဲ
ကိုယ့္ၾကယ္ေလးလည္း လိုက္လာ ထြန္းလင္းခဲ့ပါ့မယ္
ဒီလို သူ ဆိုမွာပါပဲ
ကိုယ္ ဘယ္ေရာက္ေရာက္
ကိုယ့္ေကာင္းကင္ မွာ သူ အျမဲ႐ိွမယ္။
ကိုယ့္အတြက္နဲ႕
ညည္းလက္ေမာင္း ၀င္း၀ါ၀ါ ေလးကို
ေကြးညွစ္ မျပ ပါနဲ႕.... ၾကယ္ေလး
ကိုယ့္စကားကို သူ ၾကားေအာင္
မိုးေပၚကို ေမာ့ျပီး
ကိုယ္ တိုးတိုးေလးပဲ ေျပာခ်င္တယ္။
သူ႕ ပါးျပင္ေပၚက သနပ္ခါးပြင့္ေလးကို
အေ၀းကေနပဲ ကိုယ္ တိုက္ခိုက္ေတာ့မယ္
ကိုယ့္ဘ၀ကို လမိုက္ညတစ္ညလို ခံယူခဲ့တာကလည္း
အဲဒီေန႕မွာမွ ၾကယ္ေလးက ပိုျပီးထြန္းလင္းလို႕ပဲ
သူရယ္ ကိုယ္ရယ္ ျပိဳင္တူ လင္းလက္ ဖို႕
ကိုယ့္ေကာင္းကင္က က်ဥ္းလြန္းခဲ့တယ္
ကိုယ္ေရးခဲ့တဲ့ ပ႐ိုဂရမ္ တစ္ပုဒ္နဲ႕
ထုတ္ေ၀သူ မ႐ိွတဲ့ ကိုယ့္ကဗ်ာ ေပါင္းခ်ဳပ္ေလးဟာ
သူ႕ရဲ႕ ေဆာင္းည ေတြအတြက္ ဂြမ္းေစာင္ထူထူေလးလို႕
ၾကယ္ေလး ခံယူႏိုင္္မွာမို႕လား
ကိုယ့္မ်က္ရည္ေတြက သူ႐ိွရာ ေကာင္းကင္ဆီကို လြင့္ေမ်ာ ပ်ံတက္လို႕။
ကိုယ္လုပ္ႏိုင္တာက
ေတာက္ပတဲ့ ၾကယ္ပံု ပန္းခ်ီကားေတြကို
ကိုယ့္အခန္းနံရံမွာ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ကပ္ထားမယ္
ၾကိဳးတန္းမွာ ေကာ္႐ုပ္ ၾကယ္ပြင့္ေလးေတြ ခ်ိတ္ဆြဲမယ္
သူ႕ေမြးေန႕မွာ ေငြစကၠဴ အသစ္ေတြနဲ႕ ၾကယ္ပံု ခ်ိဳးျပီး
ဘုရားမွာ လွဴမယ္။
ကိုယ္ ဒီလိ ု စဥ္းစား ထားပါတယ္ ၾကယ္ေလးရယ္
ကိုယ္တစ္ဦးတည္းအတြက္ ေ႐ြးျပီး ထြန္းလင္းခဲ့ပါတယ္ဆိုလည္း။
ပိုင္မင္းေဆြ
ညေန ၇ နာရီ ၁၅ မိနစ္။
About ေန အ ေဝး
0 comments:
Post a Comment