ေပ်ာ္စရာ နည္းနည္း
လြင္ျပင္ ဖုန္မႈန္႔ နဲ႔ ျမက္ေျခာက္
ပိုးေလာက္လန္း ထူျပစ္
စိတ္ညစ္ဖို႔ ေကာင္းတယ္။
ခိုအိမ္လို
ပရိေဘာဂမ်ားအႏွံ႔
ဖရိုမရဲအရာမ်ား ပြတြန္႔ေသာ
အခန္းရွည္ေမ်ာေမ်ာ ေလးထဲမွာ
သူတို႔တစ္ေန႔တာလံုး ေနထိုင္ၾကတယ္။
သူရယ္
သူ႔ ညိမသံုးေယာက္ရယ္
ခ်ာတိတိႏွစ္ေကာင္ရယ္
မြန္းေလွာင္ေနၾကမွာပဲ။
ပြဲလမ္းရာသီရိွတဲ့ ရက္မ်ားဆို
တစ္အိမ္သားလံုး အလည္ထြက္ၾကေပါ့။
အထီးတည္း တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့ အခန္းမွာ
က်န္ရစ္ခဲ့တာ
သူနဲ႔
လမ္းမကို ေၾကာက္မက္ဖြယ္ ေငးေမွ်ာ္ေနတဲ့
သူ႔ရဲ႕ မ်က္လံုး လွလွတစ္စံု။
ေအာင္ခ်ိမ့္
ဇန္န၀ါရီ၊ ၁၉၈၇
အေကြ႔အေကာက္ေတြ မ်ားျပားလြန္းလွတဲ့ သံသရာရွည္ႀကီးမွာ ဆာေလာင္မႈမပါတဲ့ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာတရားတို႔ စြတ္စိုေသာ ရပ္၀န္းငယ္ေလးဆီ ေခၚေဆာင္သြားခ်င္လို႔ ကြ်န္ေတာ့္ လက္ေတြကို ဆုပ္ ကိုင္ ထား ပါ
0 comments:
Post a Comment