ပူဆာသမွ် ေပးမယ္ထင္လို႔
ကြ်န္ေတာ္
ႏွလံုးေရာဂါ ရခ်င္ခဲ့တာပါ ေမေမ။
ဒါေပမယ့္
မုဆိုးေတြ မ်ားလြန္းတဲ့ ေတာနက္ထဲ
စကားေတြလည္း မည္းလာသလို
အသားေတြလည္း မည္းလာခဲ့တဲ့
ေမေမ့သားဟာ
ငယ္ငယ္ကလို
ပုရြတ္ဆိတ္ေလးေတြ
ေရနစ္ေနတာေတြ႔ရင္
ဆယ္ မေပးခ်င္ေတာ့ဘူး။
အားနာလိုက္တာ ဆိုတဲ့
စကားလံုးကိုလည္း
လူတိုင္းအေပၚ
သိပ္မသံုးျဖစ္ေတာ့ဘူး။
မိုးေရေတြ
အေစာႀကီး မွန္ ခဲ့ရေပမယ့္
သားအပြင့္ေတြက
သူမ်ားေနာက္မွပဲ
က်န္ျပီး ပြင့္ ခဲ့ ရတယ္ ေမေမ။
မႀကည္မလင္
သားရဲ႕ေရတြင္းေလးမွာပဲ
ေရ ဆင္း ေသာက္ေနရွာတဲ့
ေမဇင္ တစ္ေယာက္ရွိေနေသးလို႔သာေပါ့
ေမေမရယ္။
ဒါမွမဟုတ္ရင္
ငရဲျပည္သြားမယ့္လမ္းမွာ
(သား)
တပည့္တပန္းေတြနဲ႔
ေပ်ာ္ ေန ဦး မွာ
ႏွစ္ေတြ ဘယ္ေလာက္ႀကာဦးမယ္
မသိဘူး ။ ။
ေန အ ေ၀း
About ေန အ ေဝး
ဘေလာ့ပုိင္ရွင္ရဲ့ကဗ်ာေတြကလည္း
ReplyDeleteေတာ္ေတာ္ေကာင္းတယ္။
အယူအဆေတြ နဲ႔အေတြးအေခၚကုိ
ၾကိဳက္ပါတယ္ ။