ကြ်န္

ေရွးေရွးတုန္းကေတာ့
နယ္ခ်ဲ႔ေတြက ကြ်န္ျပဳဖို႔ ကြ်န္ေတာ္တို႔ဆီကို လာတယ္။
ဒီဘတ္ေခတ္မွာေတာ့
ကြ်န္ခံဖို႔ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ကိုယ္တိုင္ ခရီးထြက္ရတယ္။
လူျဖစ္ေပမယ့္ ေရြးခ်ယ္ခြင့္က မရွိခဲ့ပါဘူးေမေမရယ္။

ကြ်န္ေတာ့္အျဖစ္က
အိပ္မက္ထဲက ကမၻာကို
ကြ်န္ ရြာ မွာ မွ သြားရွာမိတဲ့ မျဖစ္။

ေသရင္ ေျမႀကီးဆိုတာကေတာ့ မွန္ပါတယ္။
ရွင္ ရင္ ေတာ့ မစို႔မပို႔ ေငြေလးက ကြ်န္ေတာ္တို႔အတြက္ ေရႊထီးေပါ့။

တစ္ရြာေျပာင္းေပမယ့္ သူေကာင္းေတာ့ မျဖစ္ခဲ့ပါဘူး။
ကြ်န္ ပဲ ျဖစ္ခဲ့တယ္။
ေႀကာက္ရင္ လြဲ ရဲ ရင္ မင္းျဖစ္သတဲ့။
ကြ်န္ေတာ္ အေမနဲ႔ ညီမေလးေတြ အတြက္ ရဲခဲ့ပါတယ္။
ကြ်န္ပဲ ျဖစ္ေနေသးတယ္ အေမ။
ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ ရဲရင့္မႈေတြကပဲ ေနရာ လြဲခဲ့လို႔လား။

ကိုယ့္အခြင့္အေရးကို သိဖို႔ ေနေနသာသာ
တစ္ခ်ိဳ႕သူငယ္ခ်င္းေတြဆို
ကိုယ့္အသက္ဘယ္ေလာက္ရွိမွန္းေတာင္ မသိရွာဘူး။
တစ္ခ်ိဳ႕က ေလး ေတြဆို ျမန္မာနာမည္ေတာင္ မရွိရွာဘူး။
ေဘာ့(စ္)ဆိုတဲ့သူေတြ ေပးတဲ့ နာမည္ေတြပဲ ရွိႀကတယ္။

အေမေျပာေတာ့ အလုပ္လုပ္ရင္ ႀကီးပြားမယ္ဆို
အလုပ္လုပ္ေလ ပိုခိုင္းေလပဲ အေမ
ကြ်န္ ျဖစ္ေလေလပါပဲ အေမရဲ႕။
လူအခ်င္ခ်င္းဆိုတဲ့ အသိ
သူတို႔မွာ မရွိဘူး အေမ။
ေသြးစုပ္ဖို႔ပဲ သူတို႔သိတယ္။

အေမရယ္
ကြ်န္ေတာ္လည္း အစကေတာ့
ခ်စ္သူရဲ႕ မ်က္ႏွာသုတ္ပု၀ါေလာက္ ျဖစ္ဖို႔ မွန္းျပီးထြက္ခဲ့တာေပါ့။
အခု ျဖစ္လာတာက အားလံုးရဲ႕ ေျခသုတ္ပုဆိုး
မရွိေသးတဲ့ အစြယ္ေတာင္ က်ိဳးခဲ့ျပီ။

ခုေတာ့
ကြ်န္ေတာ့္ အသည္းႏွလံုးကလည္း
ကြ်န္ အခ်င္းခ်င္းေတာင္
ျပန္မစုပ္ခ်င္တဲ့ သရက္ေစ့ တစ္ေစ့ေပါ့။

ကိုယ့္ကိုယ္ကို
ကြ်န္လို႔ သုံုးလို႔ မငိုလုိက္ပါနဲ႔ အေမရယ္။
သူတို႔ ေဒါသ ေလး တစ္ခ်က္ထြက္ရံုနဲ႔
ရာဘာခင္းထဲ ရက္ရက္စက္စက္ အသတ္ခံရတာဆိုေတာ့
ကြ်န္ေတာ္တို႔ အသက္တစ္ေခ်ာင္းက
ရာဘာပင္ တစ္ပင္ေလာက္ေတာင္ တန္ဖိုးမရွိဘူး အေမ။
သူတို႔ အခ်စ္ေတာ္ ေႀကာင္ေလးေလာက္ေတာင္ တန္ဖိုးမရွိဘူး။
ဒါကို ကိုယ့္ကုိယ္ကို သခင္လို႔
မ်က္လံုးစံုမွိတ္ျပီး ေႀကြးေႀကာ္ေနရမွာလား
အနာရွိတာကို လက္ခံမွာေဆးထည့္လို႔ ရမွာေပါ့ အေမ။

လူေတြေျပာေတာ့
ျမန္မာအခ်င္းခ်င္းရိုင္းပင္းတယ္ ဆို
ေကာင္းတဲ့ သူေတြလည္း အမ်ားႀကီး ရွိပါတယ္။
တစ္ခ်ိဳ႕ကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ကိုဆိုတယ္
ကြ်န္ေတာ္တို႔ ေရႊ လို႔ ျခံဳငံုေခၚေနတဲ့ အထဲက တစ္ခ်ိဳ႕ကပဲ
အခ်င္းခ်င္းေရာင္းစားေနႀကတာ အေမ။
တိုင္းျပည္မီးေလာင္လို႔ အခ်င္းခ်င္း ခ် နင္းရက္တာလား။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သူတို႔ လူစိတ္မရွိတာကေတာ့ ေသခ်ာပါတယ္။
ေရႊဆိုတဲ့ စကားလံုးက
အကုန္လံုးနဲ႔ေတာ့ မတန္ဘူးအေမ။
သူတို႔ကို ေရႊစာရင္းထဲက ကြ်န္ေတာ္ထုတ္တယ္။

ဟိုတစ္ေလာက
စာအုပ္ထဲမွာ ဖတ္လိုက္ရတယ္ အေမ။
လင္းကြန္းဆိုတဲ့ လူက ကြ်န္စနစ္ပေပ်ာက္ေအာင္ လုပ္ေပးခဲ့သတဲ့။
ဘယ္မွာ ဟုတ္လို႔လည္း အေမရယ္
သားတို႔ကို လာႀကည့္စမ္းပါ
သူ လုပ္ႏိုင္ခဲ့တာ သူႏိုင္ငံ ကြက္ကြက္ေလးပဲ
သူ႔ကို ေလးစားေပမယ့္
ကြ်န္ေတာ္တို႔ အတြက္ေတာ့ သူက
သမိုင္းတင္ေလာက္ေအာင္ မစြမ္းေသးပါဘူး အေမရယ္။

လူ႔အျဖစ္က ရ ခဲတယ္ဆို
ရ ခဲ တာပဲ ေကာင္းပါတယ္ အေမ
ကြ်န္ေတာ္ လူမျဖစ္ခ်င္ေတာ့ဘူး
ကြ်န္ေတာ္ ငွက္ ေတြကို ေငးႀကည့္မိတယ္ အေမ။
ငွက္ အခ်င္းခ်င္း မ်ိဳးႏြယ္မတူလို႔ ရက္စက္ႀကတာ မရိွဘူးအေမ။
ငွက္ေတြမွာ ျပည္တြင္းစစ္ မရွိဘူး။
ငွက္ေတြမွာ ဘာသာေရး အဓိကရုဏ္း မရွိဘူး။
ငွက္ေတြမွာ ကိုယ့္အသိုက္အျမံဳကို ဗိုလ္က်ျပီး အတင္းေရႊ႔ခိုင္းတာမ်ိဳး မရိွဘူး။
ငွက္ေတြ ကံဆိုးမိုးေမွာင္က်ျပီး ေလွာင္အိမ္ထဲ ေနရရင္ေတာင္
သူတို႔သခင္ သူတို႔ကို အခ်စ္နဲ႔ေလွာင္ထားတာ။
ကြ်န္ေတာ္တို႔ ကေတာ့ အမုန္းနဲ႔ ေလွာင္ထားျခင္းခံရတယ္။
ေမတၱာအရမ္းငတ္တယ္ အေမရယ္။

ကမၻာ့ေခါင္းေဆာင္ေတြကလည္း
ကြ်န္ေတာ္တို႔ ငိုသံေတြ ဘယ္ေလာက္က်ယ္က်ယ္
အမ်ိဳးသား အက်ိဳးစီးပြားဆိုတဲ့ စကားလံုးေအာက္မွာ
နားမႀကားႀကဘူး ထင္ပါရဲ႕။

လူ႔အခြင့္အေရးဆိုတဲ့ ပန္းဟာ
ဖိႏွိပ္သူေတြရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းမွာ မပြင့္ဘူး အေမ
ကြ်န္ စနစ္ဟာ
စာရြက္ေပၚမွာေတာင္မွ
မ ေပ်ာက္ ေသး ပါ ဘူး အ ေမ ရယ္။


ေကာင္းကင္ကို
(မကြ်တ္ေသးတဲ့ တေစၦ....ကဗ်ာစာအုပ္မွ)

Share on Google Plus

About ေန အ ေဝး