အို...သုည၊ဇီးရိုး၊ ၀လံုး၊ အ၀ိုင္း

ေနရဲ႕အလင္းေရွ႕ေျပးဟာ စာအုပ္ထဲ ၀င္လာၿပီး နားရြက္မ်ားကအစ
မၾကာခင္ တစ္ကိုယ္လံုး လင္းထိန္သြားေတာ့မွာ

ညတာ၀န္ရွိသူရဲ႕ ရရွိလိုက္တဲ့ သတိထဲမွာ ေမ့ေလ်ာ့ေနတဲ့ ေန႔လို
ထက္သန္မႈလည္းမရွိ လက္ေၾကာကမတင္း အေမာမလံုတဲ့
ေျခာက္ျပစ္ကင္းေတြ

အားနဲ႔မာန္နဲ႔ ဘယ္ေလာက္ဟိန္းေနခ်င္ေသးသလဲ ဘယ္ေလာက္
ေဟာက္ေနခ်င္ေသးသလဲ အိပ္ေပ်ာ္ေနသူရဲ႕ ေခါက္ေနတဲ့ ေလျပြန္ထဲက ထြက္ေနတဲ့အသံ

အျပင္မွာ တစ္ျခမ္းေကာင္းေသးတဲ့ အေကာင္းျမင္မႈဟာ အတြင္းမွာ
တစ္၀က္ရႏိုင္ေသးတဲ့ သံသယ ပယ္ဖ်က္ျခင္းလို

ဆိုးသြမ္းမႈလည္းဟုတ္ စိတ္ဓာတ္စည္းကမ္းလည္း ညံ့ဖ်င္း လမ္းေဘး
ဆိုင္းဘုတ္ေတြကို ဖ်က္ဆီးပစ္ေပါက္သြားတဲ့ လက္သည္မရွိ

ေမြးလာတဲ့လူရဲ႕ ပတ္သက္စရာပစၥည္းေတြ အလ င္းေရာင္ထဲ ထင္ရွားေနေပမယ့္
အေမွာင္ထဲမွာ က်ဳံ႕၀င္ေသးငယ္သြားၾကၿပီ

နံရံမွာ အတန္တန္ ျဖတ္သြားတဲ့ အရိပ္ေတြလို ၾကာလာေတာ့ အညိဳ
အမည္းစြဲလာတဲ့ ျဖစ္ႏိုင္ေခ်ထဲမွာ နဲ႔နဲ႔နဲ႔နဲ႔(နဲ႔)နဲ႔နဲ႔ လာမယ္

ကားက အရွိန္အဟုန္နဲ႔ ေျပးေနတုန္း ဒီအခိုက္အတန္႔
ဒီအေျခအေနရဲ႕ ဟိုဘက္မွာ

လူဆိုတာမ်ဳိးက တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့ ေဟာ္လိုခန္းမထဲ
အသံတစ္ခု က ်ေရာက္သြားသလို
ၿပီးရင္ေတာ့ ျပန္လည္တိတ္ဆိတ္သြားတတ္တာမ်ဳိး ၾကားေယာင္

ေခါင္းစဥ္က အေပၚမွာ၊ အစမွာ လူသားနဲ႔ သဘာ၀တရား
ေအာက္မွာေတာ့ လုပ္သားရဲ႕အမည္ အလယ္မွာ လုပ္သားႀကိဳးစားထားသမွ်။

၀င္းျမင့္

ေန အ ေဝး