ကမၻာအႏွံ႕ က "ေရႊ" တံဆိပ္ ေလာ္စပီကာေတြ
ကူပါ ကယ္ပါ တေႀကာ္ေႀကာ္ေအာ္ေနရတဲ့
ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ ေမြးရပ္ေျမ အေႀကာင္းနဲ႔
ခင္းမ်ားတို႔ နားထဲကို သံရည္ပူေလာင္း ပါရေစ။
ဆရာ၀န္ေတြက ေဆးေရာင္း
အင္ဂ်င္နီယာေတြက ေစ်းေရာင္း
ေတာ္သူေတြ အကုန္ ေဘးေဂ်ာင္း
လူငယ္ေတြ အကုန္ အေတြးေစာင္း
ဂြင္ ရွာ ႏိုင္ မွ သူေဌးေလာင္း ျဖစ္ႏိုင္မယ္။
ညဥ့္ငွက္မေလး တစ္ေယာက္က ေဖာက္သည္ေမွ်ာ္
"မိန္းမတန္ဖိုးကို ေရာင္းဖို႔ ေစာင့္ေနမယ္ေနာ္" တဲ့။
ေစ်းသည္မေလး တစ္ေယာက္က ၀ယ္သူေမွ်ာ္
အေႀကြးပင္လယ္ႀကီးထဲ ကယ္သူမေပၚ
ေခတ္ႀကီးကိုက လည္သူေဆာ္။
ေရွ႔ေနာက္ မစဥ္းစားမိတဲ့ ေမာင္ႏွံ
ရွိသမွ်ပစၥည္းေလးေတြ ေပါင္ႏွံ
ေမြးလာမယ့္ ကေလးကေတာ့ အေခ်ာင္ခံ။
ဂ်ာနယ္ေတြ အတင္းအဖ်င္း ေရာင္းစား
လူပြဲစားေတြက အခ်င္းခ်င္း ေရာင္းစား
လူတစ္ခ်ိဳ႔က လမ္းမေတြေပၚ ေတာင္းစား
ကေလးငယ္ တစ္ေယာက္ မ်က္ႏွာငယ္ေလးနဲ႔ ေက်ာင္းသြား
ပါရာဒို တစ္စီးက ဗြက္ေတြစင္ ေအာင္ ေမာင္း သြား။
ငါတို႔ ငိုသံေတြကို
အိမ္နီးခ်င္းႏိုင္ငံ တစ္ခ်ိဳ႔က မႀကားခ်င္ေယာက္ေဆာင္ေနႀကတယ္
ဖ်ာခင္းခ်င္သူ တစ္ခ်ိဳ႔ကလည္း သနားခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနႀကတယ္။
မီးခဲကိုင္ထားရတယ္ ဆိုတဲ့ ေစတနာရွင္တို႔၊
ဦးတည္ခ်က္ ဆယ့္ႏွစ္ရပ္နဲ႔ လူ႔ျပည္ကိုဖ်က္ေနတာလား။
ခင္မ်ားတို႔ စကားလံုးႀကီးႀကီးေတြက ေကာ္ပီသံစဥ္ပါ။
တစ္ျပည္လံုးလည္း နားညည္းေနျပီ...ေအာ္ဂလီ ဆန္ခ်င္စရာ။
ကိုယ့္ကိုယ္ကို ျပန္ႀကည့္မိေတာ့လည္း
မႏွစ္ကလည္း ဒီေနရာ
ဒီႏွစ္လည္း ဒီေနရာ
ရပ္ေနလည္း ဒီေလာက္
ေျပးသြားလည္း ဒီေလာက္မို႔
ငါ့ေျခေထာက္ေတြကေတာင္ ငါ့ကို ေျပာတယ္
သူတို႔ ဆက္မေလွ်ာက္ခ်င္ေတာ့ဘူးတဲ့။
ငါ့လက္ေတြကလည္း ေဖာက္ျပန္တယ္
အရႈံးေပးလက္ေျမာက္ျပီး ေထာက္ခံတယ္။
ဒီလိုနဲ႔
စိတ္ထဲမွာပဲ သိမ္းထားခဲ့ရတဲ့ အိပ္မက္ေတြလည္း ေခါက္ရိုးေႀက။
ျဖစ္ခ်င္တာနဲ႔ ျဖစ္လာတာက ေဇာက္ထိုးေတြ။
လူ႔သက္တန္းတစ္၀က္က်ိဳးျပီဆိုတဲ့ အခ်က္ေပးသံေတြလည္း ျမည္လာျပီ။
က်န္တဲ့သက္တမ္း တ၀က္ကို ဆက္ေလွ်ာက္လွမ္းဖို႔ ေတာင္း အီလာျပီ။
ဆန္တစ္ျပည္ကို '၁၅၀၀ ေတာင္' အဲဒါ အဖြားညည္းတဲ့အသံ
'ျမန္မာျပည္ဟာ ဘယ္သူ႔မွ မေနခ်င္ႀကေတာ့တဲ့ အရပ္ျဖစ္သြားျပီ' အဲဒါ
ခါးုသီးတဲ့ အမွန္။
ဒီႀကားထဲ
နာဂစ္က တစ္ခ်က္ေမႊ႔
ဧရာ၀တီက လူေတြခမ်ာ အသက္ေစ့
တစ္ခ်ိဳ႔လူေတြကလည္း အကြုက္ေရႊ႔
အစိုးရ ကုလားထိုင္ကေတာ့ တစ္ခ်က္မေရြ႔
ျမန္မာျပည္ႀကီးကေတာ့ ၀မ္းဗိုက္ေဟာင္းေလာင္းနဲ႔ အခက္ေတြ႔။
အစိုးရက သူခိုးဓါးျပ ေတြဆို
ေပါင္းစားတတ္မွ မိုးက်ေရႊကိုယ္
တိုင္းျပည္တစ္ခုလံုး ပိုးက် ေန လို႔
သူမ်ားဆီမွာ ကြ်န္ ခံ ဖို႔ Go ႀကေပ ဗ်ိဳ႔။
ေကာင္းကင္ကို
(မကြ်တ္ေသးတဲ့ တေစၦ) ကဗ်ာစာအုပ္မွ
About ေန အ ေဝး
မွ်ေ၀ခြင္ျပုပါ
ReplyDelete