ကေလး... သို႔
က ေလးေရ...
မုန္တိုင္းေတြဟာေမာပန္းလာတယ္
ဘယ္မွာလဲ... ခိုလႈံနားစက ္ရာတဲ့
မနက္ျဖန္ေတြဟာ
အိပ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနၾက ေလရဲ႕။
က ေလးေရ
ႏႈတ္ခမ္းေတြကိုၾကားရလား...
စကားလုံးမ်ားစြာက ခုန္ထြက္လာရဲ႕
အသိသညာေတြဟာ... ကြန္ပ်ဴတာေတြလိုပဲ
အီလက္ ထ ေရာနစ္ ခလုတ္တစ္ခု ပိုင္ ဆိုင ္ထားရမယ္... ။
က ေလးေရ...
မ်က္၀န္းေတြကိုဖတ္တတ္ၿပီလား...
ေယာင ္မွားသံသယ ေတြသာရရိွခဲ့
ယုံၾကည္မႈေတြဟာ... အိပ္ ရာမထႏိုင္ၾက ေသးဘူး
မူးယစ္ေနတာမ်ဳိးမဟုတ္ဘူးေလ... ။
က ေလးေရ...
ႏွလုံးသားေတြေပ်ာက္ေနတယ္
ဘယ္သူမ်ားခိုးယူသြားပါလိမ့္
တစ္ေယာက္တည္းကလား...
အမ်ားႀကီးကလား...
ႏွလုံးသားေတြကိုရွာေဖြဖို႔
ႏွလုံးသားမ်ားစြာ ဖြင့္ရွာရေတာ့မွာ။
ကေလးေရ...
ပန္းေတြကိုခိုးခူးမထားနဲ႔ေနာ္
အ ေပ်ာ္ဆိုတာတခဏ...
ေၾကြက်သြားတဲ့ပန္းပြင့္ေတြလိုပဲ
ထာ၀ရမတည္ၿမဲဘူး
ဆူးစူးတတ္ေသးတယ္... ။
က ေလးေရ...
အိပ္မက္ေတြကိုေတာ့
ခ်ဳိးမ ေကြ႕ခဲ့လိုက္ပါနဲ႔
ပစၥဳပၸန ္ရဲ႕အရိွတရား
ခါးသက္လြန္းလွပါတယ္...
တြယ္ၿငိေနတာလည္း မဟုတ္ပါဘဲ
ခြာခ်မရႏိုင ္ခဲ့...
ကိုယ္တို႔ရဲ႕အ ေဆာင ္အျဖစ္
အိပ္မက္ေတြကိုပဲ ခ်စ္ ရ ေတာ့မွာ... ။
က ေလးေရ...
ခႏၲီစတရား... တဲ့
ပညာရိွစကားနဲ႔သာဆုိခဲ့ရ
သက္သာရာရ ေအာင္ေလ...
အမွန္က... အားမတန္၊ မာန္ခ်... တဲ့
အဲဒါေတြနဲ႔ပဲ
ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္လွည့္စားေနခဲ့ရ
တစ္ဘ၀စာမို႔သာေနာ္... ။
က ေလးေရ...
သင ္ခန္းစာေတြေလ...
သင္ ခန္းစာေတြ...
ပ်ားရည္ဖြပ္ထားရသလိုပါပဲ
အရသာက ေတာ့ခ်ဳိပါရဲ႕...
ဒါေပမယ့္... ဒဏ ္ရာေတြက နာက်င္ လြန္းတယ္။
မေနာ္ဟရီ
၀၁.၀၈.၁၉၉၄
Manor Hary
About ေန အ ေဝး
0 comments:
Post a Comment