လျပြတ္၊ လျဖဲ၊ လျဖဳန္း၊ လေခ်ာင္း၊ လဥ
လဆန္း၊ လထစ္၊ လေမြး ႏွင့္
မိန္းမ အေစ့ကို ရွိခိုးပါဧ။္......
(အသက္ ၁၈ႏွစ္ အထက္ေရာ ေအာက္ေရာ
အားလံုးဖတ္လို႔ ရပါတယ္)
..... .... .... ..... ...
.... .... .....
မနက္က ကြ်န္ေတာ္မအိပ္ခင္မွာ တင္ခဲ့တဲ့ ရွင္ဥတၱမေက်ာ္ရဲ႕ ေတာလားကို
ဖတ္လိုက္မယ္လို႔ေတာ့မထင္ဘူး။။စိ
ေတာလားကို ေသေသခ်ာခ်ာဖတ္ႀကည့္မိတဲ့သူေတြကေ
လျပြတ္တည္း၊ လျဖဲတည္း၊လျဖဳန္းတည္း၊ လေခ်ာင္းတည္း၊ လဥတည္း၊ လဆန္းတည္း၊
လထစ္တည္း၊လေမြးတည္း ဆိုတဲ့
လ၊ဥ၊လ ျဖဳန္း လကိုးလံုးကို ဖုန္းဖုန္း သံုးသြားတာ ကို ေတြ႔ရပါလိမ့္မယ္။
ကြ်န္ေတာ္ တင္ခဲ့တဲ့ ေတာလားနဲ႔ပက္သက္ျပီး ဆရာေတာ္ရဲ႕ ဖြဲ႔ႏြဲ႔မႈကို ရိုင္းျပတယ္လို႔
ထင္စားမိသြားႀကမွာ စိုးလို႔ ကြ်န္ေတာ္ကေနပဲ ဖတ္ခဲ့တဲ့သူပဲျဖစ္ေစ၊ မဖတ္ခဲ့တဲ့သူေတြပဲ ျဖစ္ေစ အားလံုးကို အျမင္ရွင္း
ေအာင္ တာ၀န္ယူေျဖရွင္းခ်င္လို႔ ခုပို႔စ္ကို ထပ္တင္လိုက္တာပါ။တကယ္ေတာ့ ဒီေန႔ပို႔စ္ေတြ တင္တာမ်ားေနလို႔ မတင္ေတာ့ဘူးထားတာ...တစ္လက္စတည္း
ခုမွ မဟုတ္ပါဘူး။ ဆရာေတာ္ရဲ႕ လကိုးလံုးသံုးထားတဲ့ အဲဒီေတာလားကဗ်ာထြက္ေပၚ
လာတဲ့အခ်ိန္တုန္းကလည္း ညစ္ညမ္းသကိုး ဆိုျပီး အာလံုးက ယူဆခဲ့ႀကပါတယ္။ဒါေပမယ့္ တကယ့္ စာတတ္ ေပတတ္ ဆရာေတာ္ႀကီးတစ္ပါးရဲ႕
ႏႈတ္ထြက္စကားျဖစ္ေနေတာ့လည္း ယံုရခက္ မယံုရခက္နဲ႔ မ်က္စိလည္ခဲ့ႀကတာေပါ့။
ဆရာေတာ္အေနနဲ႔ကလည္း အခုလို ေရးလိုက္ရင္ အစြန္းမလြတ္၊ မႏွစ္ျမိဳ႕ဖြယ္ရာ
အဓိပၸါယ္မ်ိဳးေတြ ထြက္လာလိမ့္မယ္ဆိုတာ မေတြးခဲ့ဘဲ ေနခဲ့မွာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။
တကယ္ေတြးခဲ့မွာပါ။ဒါဆို ဘယ္သူ႔ကို ရည္စူးျပီ ဒီ လကိုးလံုးကို သံုးခဲ့တာလည္း။
အေႀကာင္းမဲ့ေတာ့ ပညာရွိတို႔ မသံုးတန္ရာပါ။.
တကယ္ေတာ့ လူတစ္ေယာက္မွာ အက်င့္ေကာင္းျခင္းကတျခား၊ ညာဥ္က တစ္ျခားပါ။
ရွင္ဥတၱမေက်ာ္ဆရာေတာ္ဟာ ၀မ္းတြင္းပါညဥ္တန္ခိုးရွိတယ္ဆို
အဲဒီထဲကမွ ပထမဆံုး အရြဲ႔တိုက္မႈက "ကၠိထၳိဗီဇ အဟံ၀ႏၵမိ" ဆိုျပီး ဘုရားရွိခိုးပဲျဖစ္ပါတယ္။ အရာေတာ္ ရွင္ဥတၱမေက်ာ္ အသက္ ၁၅ႏွစ္အရြယ္ သာမေဏ ဘ၀က အျခားသူေတြလို ဘုရားကိုရွိမခိုးဘဲ "မိန္းမ အေစ့ကို ရွိခုိးပါဧ။္"ဆိုျပီး အရြဲ႔တိုက္
ရွိခိုးခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီအမႈကို ဆရာဘုန္းႀကီးသိေတာ့ တုတ္မိုးျပီး စစ္တဲ့အခါ
မယ္ေတာ္မာယာ ကၠထၳိမွာ ဖြားျမင္ေတာ္မူေသာ သိဒၵတၳမင္းသား ဘုရားမ်ိဳးေစ့ကို ရွိခိုးျခင္းျဖစ္ပါေႀကာင္းကို ပါဠိေတာ္နည္း၊ အဌကထာနည္းေတြနဲ႔ ဖြင့္ဆိုလိုက္မွ
အရိုက္မခံရေတာ့ရံုသာမက "အိမ္း၊ ငါ့တပည့္ ေမာင္ဥတၱမ ေက်ာ္ေပစြ"လို႔ေတာင္
ေကာင္းခ်ီးေပးခံခဲ့ရပါတယ္။ အဲလိုအရြဲ႔တိုက္မႈရလဒ္က "ေက်ာ္"ျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္။
အဲဒီက စျပီး ရွင္ဥတၱမ ေနာက္ ေက်ာ္ တစ္လံုးေရာက္လာျပီး ရွင္ဥတၱမေက်ာ္ျဖစ္လာပါေတာ့တယ္။
ကြ်န္ေတာ္ ေခါင္းစီးေပးထားခဲ့တာဟာ မိုက္ရိုင္းခ်င္လို႔ မဟုတ္ပါဘူး။ရွင္ဥတၱမေက်ာ္ ဆိုတဲ့ နာမည္ကေလာင္ ျဖစ္လာခဲ့ရျခငး္မွာ မိန္မဟိုဟာက အေရးပါေနလို႔ ေခါင္းစီးေပးထားလိုက္ရျခင္းပါ..
ဒုတိယေျမာက္အရြဲ႔တိုက္မႈကိုေတာ့
ေျဖခဲ့တာမွာ သူ႔မယားကို ပါးရိုက္ျပီး ဆြမး္ဖိတ္လိုက္ခဲ့တာပါ။ ဒါတင္မကဘူး
ေမာင္က်ဘမ္းက နင့္လင္စားဖို႔ ျမန္ျမန္ခ်က္လို႔ ဆိုရာမွာလည္း ဆရာေတာ္ကေတးထားျပီး ဆြမး္စားျပီးတဲ့အခါမွာ ကဲ ဒကာမလာ.ငါ့ေနာက္လိုက္ခဲ့
နင့္လင္က နင့္ကို ငါနဲ႔ေပးစားလိုက္ျပီ ဆိုျပီး ဆြဲေခၚခဲ့ပါတယ္။အတိုခ်ံဳးေျပာရရ
လက္ဆြဲမႈ ပါးရိုက္မႈနဲ႔ ေမာင္က်ဘမ္းက သံဃာခံုရံုးကိုတိုင္ခဲ့ေပမယ့္လည
တတိယအႀကိမ္ အရြဲ႔တိုက္မႈကေတာ့ အခုကြ်န္ေတာ္ေျပာခ်င္တဲ့
လ အသံုးအႏႈန္း အေရးေတာ္ပံု ႀကီးပါပဲ။ဆရာေတာ္က ေနျပည္ေတာ္ကို အထင္ႀကီးျပီးတက္လာခဲ့ရာမွာ အဲဒီအခ်ိန္က အင္း၀ေနျပည္ေတာ္မွာ လ အကၡရာေတြ
တအားပဲ ေရပန္းစားေနတာကို ေတြ႔လိုက္ရတယ္။
လ ကို ထုတ္လုပ္သံုးႏႈန္းခဲ့သူေတြက ကဗ်ာအေက်ာ္အေမာ္ ရွင္မဟာသီလ၀ံသနဲ႔ အရွင္မဟာရဌသာရတို႔ပဲျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီလေတြကို ျမိန္ျမိန္ယွက္ယွက္ ႏွစ္ႏွစ္ျခိဳက္ျခိဳက္ သံုးစားေနသူေတြက မင္းေနျပည္ေတာ္က ရဟန္းရွင္လူ ေတြပဲ ျဖစ္ေနတယ္။
အရွင္မဟာသီလ၀ံသကဆို
သွ်ိသွ်ားကန္ေမာ္ကြန္းမွာ
ရန္မ်ိဳးႀကက္ႏွယ္ လျငင့္တည္း၊ ျပစ္မွား ႀကိဳးႏွယ္ လ ေခြတည္း၊ တရားဆီမီး လ ညွိတည္း ဆိုျပီး အစရွိသျဖင့္ သံုးထားခဲ့သလို.....အရွင္မဟာရဌသ
မင္းျမတ္ေတာင္းပန္ လထြာတည္း၊ဂါထာႏွစ္ခု လရြတ္တည္း၊ လူတြင္ဆူးသို႔ လပို႔တည္း
ဆိုျပီးေတာ့လည္း လအကၡရာေတြကို ဘံုးေပါလေအာသံုးခဲ့တာကိုလည္း ေတြ႔ႏိုင္မွာပါ။
ရွင္ဥတၱမေက်ာ္က အဲဒီ လအကၡရာကို လံုး၀လံုး၀မႀကိဳက္ဘူး။ အဲဒီမွာပဲ အရြတ္တိုက္ခ်င္တဲ့ ညာဥ္က သတၱိျပလာပါေတာ့တယ္။
"ေရးသူက ေရးတယ္ထားဦး မင္းေနျပည္ေတာ္မွာ ဒီေလာက္ေတာင္ အသိဥာဏ္ေခါင္းပါသေလာ၊ အားေပးျပဳရာသေလာ၊ သေလာက္ေတာင္ႀကိဳက္လွတာ
ေနႏွင့္ႀကဦးေပါ့ကြာ၊ လ အေႀကာင္း ေကာင္းေကာင္းႀကီး ျပလိုက္ရေသးတာေပါ့"လို႔
ေတးထားျပီးေတာ့ ေတာင္တြင္းကို ျပန္လာခဲ့ပါတယ္။
ေရာက္တယ္ဆိုရင္ပဲ အရွင္ကာဠဳဒါယီက ေနျပီေတာ္သို႔ ႀကြေရာက္ရန္ ဘုရားရွင္အား
ပင့္ေလွ်ာက္စခန္း ဂါထာ ၆၀ ကို မွီးျပီးေတာ့ လ ကိုးလံုးကို တခမ္းတနားတန္ဆာဆင္ျပီး
ေတာလားကိုးပုဒ္ကို အင္း၀စာဆိုေတြ အရြဲ႔တိုက္ ေရးသားစီရင္ေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။ဒါက
ကြ်န္ေတာ္ေျပာခဲ့သလို တတိယအႀကိမ္ အရြဲ႔တိုက္မႈႀကီးပဲျဖစ္ပါေတာ့တယ
တကယ္ေတာ့ လအကၡရာေႀကာင့္ တစ္စံုတစ္ခု ထူးျခားလာႏိုင္တဲ့ အနက္မရွိပါဘူး။မထြက္ပါဘူး။ ဆရာေတာ္သံုးခဲ့တဲ့ လျပြတ္၊ လျဖဲ၊ လေခ်ာင္း စတာေတြဟာ လ နဲ႔ ျပြတ္၊ လ နဲ႔ ျဖဲ စတာေတြကို ေရွ႔ေနာက္ေတ့လြဲကေလး လွည့္စား
ျပီး အရြဲ႔တိုက္ထားျခင္း သက္သက္သာျစဖ္ပါတယ္။အဲဒါေႀကာင့္ အနက္ကို ေျဖင့္ႀကည့္မယ္ဆိုရင္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ဒီလိုေတြ႔ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္......
သီးမ်ိဳး ခိုင္ညွာ (ျပြတ္လတည္း)
ဘီလူးသြားကို (ျဖဲလတည္း)
ေတာႀကက္ေတာင္ပံ (ျဖဳန္းလတည္း)
မုဆိုးခ်ဳံဳက (ေခ်ာင္းလတည္း)
မိုးမွာ ေရႊႀကယ္ (ဥလတည္း)
ေရႊေဖာင္ျမစ္ညွာ (ဆန္လတည္း)
တရားဓါးသို႔ (ထစ္လတည္း)
ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ (ေမြးလတည္း)
ျမဲစြာျဖစ္လိမ့္ (မွန္းလတည္း)
ကဲအဲလိုဆိုေတာ့ တအားမလွေပဘူးလားဗ်ာ။ ကြ်န္ေတာ့္အထင္ကေတာ့ လ ဆိုတာ
ခု ကြ်န္ေတာ္တို႔ေခတ္မွာ သ အကၡရာနဲ႔ ဆင္ေနမလားဘဲ။ သတည္း ဆိုတာမ်ိဳး သံုးထားတာနဲ႔ အတူတူပဲျဖစ္မွာပါ။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ျမန္မာသဒၵါမွာ သင္ခဲ့ရဖူးတယ္...
သ/လ/
ဒါ့ေႀကာင့္ ရွင္ဥတၱမေက်ာ္ရဲ႕ လ ဟာ စကားပို၊ စကားပိုး၊ ပုဒ္ေျမွာင္၊ စကားေျမွာင္ တစ္ခုသာျဖစ္ပါတယ္။ဆရာေတာ္ရဲ႕ အရြဲ႕တိုက္တတ္တဲ့ ညာဥ္၊ ရြဲ႔တတ္တဲ့ ညာဥ္ေတြ အရ ဥာဏ္ကြန္႔ျမဴးထားျခငး္ သက္သက္သာျဖစ္ပါတယ္။ ဆရာေတာ္က သူ႔ေတာလားကို စိတ္၀င္စားႀကျပီး အျမဲထာ၀ရ လႈပ္ရွားက်န္ေနရစ္ရန္အတြက္ စက္ယႏၳယား တစ္ခုတပ္ဆင္ထားခဲ့ျခင္းသာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီစက္ယႏၳယားကေတာ့
လ ကိုးလံုးပဲ ျဖစ္ပါေတာ့တယ္ခင္မ်ာ။
အားလံုးကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္...
ေနအေ၀း
ref; ဒဂံု ဦးစန္းေငြ - သဒၵါအျမင္ စာအျမင္
1973
ကြ်န္ေတာ့္ဆီကို လာေရာက္လည္ပတ္တဲ့ မိတ္ေဆြအားလံုးကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ေနာ္... မိတ္ေဆြတို႔ရဲ႕ အားေပးတဲ့ စကားသံေတြဟာ ကြ်န္ေတာ္ ေရွ႔ဆက္ရမယ့္ အလုပ္ေတြအတြက္ အားရွိတဲ့ ေျခလွမ္းေတြပါပဲ... ကြ်န္ေတာ့္တင္သမွ် ကဗ်ာေလးေတြကို ေဖ့ဘုတ္ခ္ ကေန ဖတ္ခ်င္ရင္
ေလးစားပါတယ္ ဆရာေရ႕
ReplyDelete