“သူတို႔ေစာင့္ေရွာက္ေသာ္ျငား
ကိုယ္ငရဲေရာက္ႏိုင္ သာား”
ၾကယ္ေတြကို ေမာ့ၾကည့္ကာပင္
ကိုယ္ တ ေရးေရးသိျမင္။
ေျမ ေပၚမွာျဖင့္
အနည္းဆံုးေတာ့ လ်စ္လ်ဴရႈသင့္
လူ သို႔မဟုတ္ တိရစာၦန္ကို
ကိုယ္တို႔ ေၾကာက္ ရမယ္ထင့္။
ၾကယ္ဆိုတာက ကိုယ့္တို႔အတြက္
ေလာင္ ကြ်မ္ းေနရ။
ကိုယ္တို႔က ဘာမွ ျပန္ မ ေပး ႏိုင္ ဘူးဆိုပါရင္၊
ဒါမ်ိဳးဟာ ေကာင္းရဲ႕လား။
ခ်စ္ျခင္းမတူႏိုင္ေသာ္မွျဖင့္
ပိုခ်စ္တဲ့သူ ကိုယ္ျဖစ္ပါရ ေစ။
အျပစ္မတင္ တတ္တဲ့ ၾကယ္ေတြကို
ခ်ီးက်ဴးေငးေမာသူ ကိုယ္ဟာ
ၾကယ္တစ္စင္းကို
တစ္ေန႔လံုးလြမ္းေနတယ္လို႔ မ ေျပာသာပါဘူး။
‘ၾကယ္ေတြအားလံုး ေပ်ာက္ကြယ္သြားခဲ့ရင္
ဒါမွမဟုတ္ ေသဆံုးသြားခဲ့ရင္
ကိုယ္က ဗလာေကာင္းကင္ကို ေမာ့ၾကည့္ရင္း
ပိန္းပိတ္တဲ့ အေမွာင္ရဲ႕ ခမ္းနားမႈကို
ခံစားယူရေတာ့မယ္။
အခ်ိန္ေတာ့ နည္းနည္းယူရမွာေပါ့’
ဂ်ဴး – “ပိုခ်စ္ရတဲ့သူ ကုိယ္ပဲျဖစ္ပါေစ”
About ေန အ ေဝး
0 comments:
Post a Comment